حالِ بد داشتن که شاخ و دُم نداره.

سه تا کامنت خصوصی از سه تا دوست مختلف و دارم که بشدت این کامنتهارو دوسشون دارم.شاید اگه بگم صدبار بیشتر خوندمشون و ذوق کردم،دروغ نگفته باشم.

اصلا خوندنش بهم یه حس غریبی میده که واقعا دوس دارم‌این حسمو.

کاش میشد از حالت خصوصی درشون اورد و به همه نشون داد.

مطمئنم هر سه تاشون کلا یادشون رفته که برای من کامنت  گذاشتن.

چقد زود تموم میشه حسای خوب.کاش هیچوقت عمرم به اندازه اینروزا قد نمیداد و هیچوقت این روزای خاموش و تلخ و کذایی رو نمیدیدم

از اونجایی میسوزم که هیچوقت دلم نمیخواست به این سه نفر نزدیک بشم چون میدونستم به اینجا میرسیم

خیلی جالبه شاید ۷ یا ۸ ماهی باشه که لپ تاپو روشن نکرده باشم. یادش بخیر اصلا تایپ کردن با اون یه لذتی دیگه ای داره که اصلا دیگه حوصلشو ندارم

خدایا! ینی میشه حالم خوب بشه ؟!!!

:(((